Αυτά είναι τα εδάφια της Βίβλου για τα οποία μιλάνε όντας γυναίκες του Θεού
Επιστολή Πέτρου Α’ 3 : 3 – 6
3 Των οποίων ο στολισμός ας είναι όχι ο εξωτερικός, αυτός με το πλέξιμο των τριχών και της περίθεσης των χρυσών αντικειμένων ή της ένδυσης των ιματίων,
4 αλλά ο κρυφός άνθρωπος της καρδιάς, κοσμημένος με την αφθαρσία τού πράου και ησύχιου πνεύματος, το οποίο μπροστά στον Θεό είναι πολύτιμο.
5 Επειδή, έτσι και άλλοτε οι άγιες γυναίκες, αυτές που έλπιζαν στον Θεό, στόλιζαν τον εαυτό τους, καθώς υποτάσσονταν στους άνδρες τους.
6 Όπως η Σάρρα υπάκουσε στον Αβραάμ, αποκαλώντας αυτόν κύριο· από την οποία εσείς γίνατε παιδιά, οι οποίες αγαθοποιούσαν και δεν φοβόνταν κανέναν εκφοβισμό. 2.
Παροιμίαι 31 : 20
20 Ανοίγει το χέρι της στους φτωχούς, και απλώνει το χέρι της στους απόρους.
Επιστολή Πέτρου Α’ 3 : 15
15 αλλά «αγιάστε τον Κύριο τον Θεό» μέσα στις καρδιές σας· και να είστε πάντοτε έτοιμοι σε απολογία με πραότητα και φόβο, προς καθέναν που ζητάει από σας λόγο για την ελπίδα που είναι μέσα σας·
Προς Εφεσίους 5 : 1 – 33
1 Γίνεστε, λοιπόν, μιμητές τού Θεού, ως παιδιά αγαπητά·
2 και περπατάτε με αγάπη, όπως και ο Χριστός αγάπησε εμάς, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μας προσφορά και θυσία στον Θεό, σε οσμή ευωδίας.
3 Μάλιστα, πορνεία και κάθε ακαθαρσία ή πλεονεξία ούτε να ονομάζεται ανάμεσά σας, όπως πρέπει σε αγίους·
4 ούτε και αισχρότητα και μωρολογία ή χυδαιολογία, που είναι απρεπή· αλλά, μάλλον ευχαριστία.
5 Επειδή, να ξέρετε τούτο, ότι κάθε πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, που είναι ειδωλολάτρης, δεν έχει κληρονομία στη βασιλεία τού Χριστού και Θεού.
6 Κανένας ας μη σας απατά με μάταια λόγια· επειδή, γι’ αυτά έρχεται η οργή τού Θεού επάνω στους γιους τής απείθειας.
7 Μη γίνεστε, λοιπόν, συμμέτοχοί τους.
8 Επειδή, κάποτε ήσασταν σκοτάδι, τώρα όμως είστε φως εν Κυρίω· περπατάτε ως παιδιά τού φωτός·
9 (επειδή, ο καρπός τού Πνεύματος είναι με κάθε αγαθοσύνη και δικαιοσύνη και αλήθεια)·
10 εξετάζοντας τι είναι ευάρεστο στον Κύριο·
11 και μη συγκοινωνείτε στα άκαρπα έργα τού σκότους, μάλλον δε και να ελέγχετε.
12 Επειδή, αυτά που γίνονται απ’ αυτούς κρυφά, είναι αισχρό και να τα λέει κανείς·
13 όλα, όμως, καθώς ελέγχονται από το φως, γίνονται φανερά· επειδή, κάθε τι που φανερώνεται είναι φως.
14 Γι’ αυτό, λέει: Σήκω εσύ που κοιμάσαι, και αναστήσου από τους νεκρούς, και θα σε φωτίσει ο Χριστός.
15 Προσέχετε, λοιπόν, πώς να περπατάτε ακριβώς· όχι ως άσοφοι, αλλά ως σοφοί,
16 εξαγοραζόμενοι τον καιρό, επειδή οι ημέρες είναι πονηρές.
17 Γι’ αυτό, μη γίνεστε άφρονες, αλλά να καταλαβαίνετε τι είναι το θέλημα του Κυρίου.
18 Και μη μεθάτε με κρασί, στο οποίο υπάρχει ασωτία· αλλά, γίνεστε πλήρεις με το Πνεύμα,
19 μιλώντας μεταξύ σας με ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές ωδές, τραγουδώντας και ψάλλοντας με την καρδιά σας στον Κύριο·
20 ευχαριστώντας πάντοτε για όλα τον Θεό και Πατέρα στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού·
21 καθώς ο ένας θα υποτάσσεται στον άλλον με φόβο Θεού.
22 Οι γυναίκες, υποτάσσεστε στους άνδρες σας, όπως στον Κύριο·
23 επειδή, ο άνδρας είναι η κεφαλή τής γυναίκας, όπως και ο Χριστός είναι η κεφαλή τής εκκλησίας, κι αυτός είναι ο σωτήρας τού σώματος.
24 Αλλά, όπως η εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό, έτσι και οι γυναίκες να υποτάσσονται στους άνδρες τους, σε όλα.
25 Οι άνδρες, αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως και ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία, και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη της,
26 για να την αγιάσει, αφού την καθάρισε με το λουτρό τού νερού διαμέσου τού λόγου·
27 για να την παραστήσει στον εαυτό του εκκλησία ένδοξη, χωρίς να έχει κάποια κηλίδα ή ρυτίδα ή κάτι αυτού τού είδους, αλλά για να είναι αγία και χωρίς ψεγάδι.
28 Έτσι χρωστούν οι άνδρες να αγαπούν τις δικές τους γυναίκες, σαν τα δικά τους σώματα. Όποιος αγαπάει τη δική του γυναίκα, αγαπάει τον εαυτό του·
29 επειδή, κανένας δεν μίσησε ποτέ τη δική του σάρκα, αλλά την εκτρέφει και την περιθάλπει, όπως και ο Κύριος την εκκλησία.
30 Δεδομένου ότι, είμαστε μέλη τού σώματός του, από τη σάρκα του, και από τα κόκαλά του.
31 «Γι’ αυτό, ο άνθρωπος θα αφήσει τον πατέρα του και τη μητέρα, και θα προσκολληθεί στη γυναίκα του, και θα είναι οι δύο σε μία σάρκα».
32 Τούτο το μυστήριο είναι μεγάλο· εγώ δε το λέω αυτό για τον Χριστό και για την εκκλησία.
33 Όμως, κι εσείς, κάθε ένας ξεχωριστά, έτσι ας αγαπάει τη δική του γυναίκα, σαν τον εαυτό του· η δε γυναίκα, ας σέβεται τον άνδρα.
Προς Φιλιππησίους 4 : 6
6 Μη μεριμνάτε για τίποτε· αλλά, σε κάθε τι, τα ζητήματά σας ας γνωρίζονται στον Θεό με ευχαριστία διαμέσου τής προσευχής και της δέησης.
Ησαΐας 40 : 28 – 31
28 Δεν γνώρισες; Δεν άκουσες, ότι ο αιώνιος Θεός, ο Κύριος, ο Δημιουργός των άκρων τής γης, δεν ατονεί, και δεν αποκάμει; Η φρόνησή του δεν εξιχνιάζεται.
29 Δίνει ισχύ στους εξασθενημένους, και αυξάνει τη δύναμη στους αδύνατους.
30 Οι νέοι, όμως, θα ατονήσουν και θα αποκάμουν, και οι εκλεκτοί νέοι θα εξασθενήσουν ολοκληρωτικά·
31 αλλ’ αυτοί που προσμένουν τον Κύριο θα ανανεώσουν τη δύναμή τους· θα ανέβουν με φτερούγες σαν αετοί· θα τρέξουν, και δεν θα αποκάμουν· θα περπατήσουν, και δεν θα ατονήσουν.
Προς Φιλιππησίους 4 : 13
13 Όλα τα μπορώ, διαμέσου τού Χριστού που με ενδυναμώνει.
Προς Εφεσίους 4 : 25 – 32
25 Γι’ αυτό, αφού απορρίψετε το ψέμα, «μιλάτε αλήθεια κάθε ένας με τον πλησίον του»· επειδή, είμαστε μέλη ο ένας τού άλλου.
26 «Οργίζεστε και μη αμαρτάνετε»· ο ήλιος ας μη δύει ενώ είστε ακόμα στον παροργισμό σας·
27 μη δίνετε τόπο στον διάβολο.
28 Αυτός που κλέβει, ας μη κλέβει πλέον, αλλά μάλλον ας κοπιάζει δουλεύοντας με τα χέρια του το καλό, για να έχει να μεταδίδει σ’ εκείνον που έχει ανάγκη.
29 Κανένας σάπιος λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας, αλλά όποιος είναι καλός για οικοδομή τής ανάγκης, για να δώσει χάρη σ’ αυτούς που ακούν.
30 Και μη λυπείτε το Πνεύμα το Άγιο του Θεού, με το οποίο σφραγιστήκατε για την ημέρα τής απολύτρωσης.
31 Κάθε πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία, ας αφαιρεθεί από σας με κάθε κακία·
32 γίνεστε δε, ο ένας στον άλλον, χρήσιμοι, εύσπλαχνοι, συγχωρώντας ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός συγχώρησε εσάς διαμέσου τού Χριστού.
Προς Εφεσίους 5 : 16
16 εξαγοραζόμενοι τον καιρό, επειδή οι ημέρες είναι πονηρές.
Προς Θεσσαλονικείς Α’ 5 : 11
11 Γι’ αυτό, παρηγορείτε ο ένας τον άλλον, και οικοδομείτε ο ένας τον άλλον, όπως και κάνετε.
Προς Εφεσίους 4 : 29
29 Κανένας σάπιος λόγος ας μη βγαίνει από το στόμα σας, αλλά όποιος είναι καλός για οικοδομή τής ανάγκης, για να δώσει χάρη σ’ αυτούς που ακούν.
Παροιμίαι 31 : 28
28 Τα παιδιά της σηκώνονται και τη μακαρίζουν· ο άνδρας της, και την επαινεί·
Ψαλμοί 20 : 4
4 Να σου δώσει σύμφωνα με την καρδιά σου, και να εκπληρώσει κάθε σχέδιό σου!
Ιερεμίας 17 : 7 – 8
7 Ευλογημένος ο άνθρωπος που ελπίζει στον Κύριο, και του οποίου ο Κύριος είναι η ελπίδα.
8 Επειδή, θα είναι σαν δέντρο φυτεμένο κοντά στα νερά, που απλώνει τις ρίζες του κοντά στον ποταμό, και δεν θα δει όταν έρχεται το καύμα, αλλά το φύλλο του θα θάλλει· και δεν θα μεριμνήσει στη χρονιά τής ανομβρίας ούτε θα παύσει από το να κάνει καρπό.
Επιστολή Ιωάννη Α’ 4 : 7
7 Αγαπητοί, ας αγαπάμε ο ένας τον άλλον, επειδή η αγάπη προέρχεται από τον Θεό· και καθένας που αγαπάει έχει γεννηθεί από τον Θεό και γνωρίζει τον Θεό.
Ησαΐας 58 : 11
11 Και ο Κύριος θα σε οδηγεί πάντοτε, και θα χορταίνει την ψυχή σου μέσα σε ανομβρίες, και θα παχύνει τα κόκαλά σου· και θα είσαι σαν κήπος που ποτίζεται, και σαν πηγή νερού, που τα νερά της δεν στερεύουν.
Παροιμίαι 14 : 1 – 35
1 Οι σοφές γυναίκες οικοδομούν το σπίτι τους· ενώ η άφρονη το κατασκάβει με τα χέρια της.
2 Αυτός που περπατάει στην ευθύτητά του, φοβάται τον Κύριο· ενώ ο στρεβλός στους δρόμους του, τον καταφρονεί.
3 Σε στόμα άφρονα είναι η ράβδος τής υπερηφάνειας· τα χείλη των σοφών, όμως, θα τους διαφυλάττουν.
4 Όπου δεν υπάρχουν βόδια, η αποθήκη είναι αδειανή· ενώ η αφθονία των γεννημάτων προέρχεται από τη δύναμη του βοδιού.
5 Ο αληθινός μάρτυρας δεν θα ψεύδεται· ενώ ο αναληθής μάρτυρας ξεχύνει ψέματα.
6 Ο χλευαστής ζητάει σοφία, και δεν βρίσκει· στον συνετό, όμως, η μάθηση είναι εύκολη.
7 Πήγαινε απέναντι στον άφρονα άνθρωπο, και δεν θα βρεις χείλη σύνεσης.
8 Η σοφία τού φρόνιμου είναι να γνωρίζει τον δρόμο του· ενώ η μωρία των αφρόνων είναι αποπλάνηση.
9 Οι άφρονες γελούν στην ανομία· ανάμεσα στους ευθείς, όμως, υπάρχει χάρη.
10 Η καρδιά τού ανθρώπου γνωρίζει την πικρία τής ψυχής του· και ξένος δεν συμμετέχει στη χαρά της.
11 Το σπίτι των ασεβών θα αφανιστεί· η σκηνή τών δικαίων, όμως, θα ανθίζει.
12 Υπάρχει ένας δρόμος που φαίνεται στον άνθρωπο σωστός, αλλά τα τέλη του φέρνουν σε θάνατο.
13 Ακόμα και στο γέλιο πονάει η καρδιά· και το τέλος τής χαράς είναι λύπη.
14 Ο διεφθαρμένος στην καρδιά θα γεμίσει από τους δρόμους του· ενώ ο αγαθός άνθρωπος από τους δικούς του.
15 Ο απλός πιστεύει σε κάθε λόγο· ενώ ο φρόνιμος προσέχει στα βήματά του.
16 Ο σοφός φοβάται, και φεύγει από το κακό· ο άφρονας, όμως, προχωρεί και θρασύνεται.
17 Ο οξύθυμος ενεργεί αστόχαστα· και ο κακόβουλος άνθρωπος είναι μισητός.
18 Οι άφρονες κληρονομούν μωρία· ενώ οι φρόνιμοι στεφανώνονται με σύνεση.
19 Οι κακοί υποκλίνονται μπροστά στους αγαθούς, και οι ασεβείς στις πύλες των δικαίων.
20 Ο φτωχός μισείται και από τον πλησίον του· ενώ οι φίλοι τού πλουσίου είναι πολλοί.
21 Εκείνος που καταφρονεί τον πλησίον του, αμαρτάνει· ενώ αυτός που ελεεί τους φτωχούς, είναι μακάριος.
22 Δεν είναι σε πλάνη αυτοί που βουλεύονται το κακό; Όμως, έλεος και αλήθεια θα είναι σ’ αυτούς που βουλεύονται το αγαθό.
23 Σε κάθε κόπο υπάρχει κέρδος· ενώ η φλυαρία των χειλέων φέρνει μονάχα σε έλλειψη.
24 Τα πλούτη τών σοφών είναι σ’ αυτούς στεφάνι· ενώ η υπεροχή των αφρόνων μωρία.
25 Ο μάρτυρας, που λέει αλήθεια, ελευθερώνει ψυχές· ενώ ο δόλιος ξεχύνει ψέματα.
26 Στον φόβο τού Κυρίου υπάρχει ισχυρή ελπίδα· και στα παιδιά του θα υπάρχει καταφύγιο.
27 Ο φόβος τού Κυρίου είναι πηγή ζωής, που απομακρύνει από παγίδες θανάτου.
28 Στο πλήθος τού λαού είναι η δόξα τού βασιλιά· ενώ, στην έλλειψη του λαού, ο αφανισμός εκείνου που ηγεμονεύει.
29 Ο μακρόθυμος έχει μεγάλη φρόνηση· ενώ ο οξύθυμος ανασηκώνει την αφροσύνη του.
30 Η καρδιά που υγιαίνει είναι ζωή της σάρκας· ενώ ο φθόνος, σαπίλα στα κόκαλα.
31 Αυτός που καταθλίβει τον φτωχό, ονειδίζει τον Δημιουργό του· ενώ αυτός που τον τιμάει, ελεεί τον φτωχό.
32 Ο ασεβής ανατρέπεται στην ασέβειά του· ενώ ο δίκαιος και στον θάνατό του έχει ελπίδα.
33 Στην καρδιά τού συνετού επαναπαύεται σοφία· ενώ φανερώνεται ανάμεσα στους άφρονες.
34 Η δικαιοσύνη υψώνει έθνος· ενώ η αμαρτία είναι όνειδος λαών.
35 Η εύνοια του βασιλιά είναι προς έναν φρόνιμο δούλο· ενώ ο θυμός του προς εκείνον που προξενεί ντροπή.
Επιστολή Πέτρου Α’ 3 : 1 – 22
1 Παρόμοια, οι γυναίκες, υποτάσσεστε στους άνδρες σας, ώστε, και αν κάποιοι απειθούν στον λόγο, να κερδηθούν χωρίς τον λόγο, διαμέσου τής διαγωγής των γυναικών,
2 αφού δουν την καθαρή, με σεβασμό διαγωγή σας.
3 Των οποίων ο στολισμός ας είναι όχι ο εξωτερικός, αυτός με το πλέξιμο των τριχών και της περίθεσης των χρυσών αντικειμένων ή της ένδυσης των ιματίων,
4 αλλά ο κρυφός άνθρωπος της καρδιάς, κοσμημένος με την αφθαρσία τού πράου και ησύχιου πνεύματος, το οποίο μπροστά στον Θεό είναι πολύτιμο.
5 Επειδή, έτσι και άλλοτε οι άγιες γυναίκες, αυτές που έλπιζαν στον Θεό, στόλιζαν τον εαυτό τους, καθώς υποτάσσονταν στους άνδρες τους.
6 Όπως η Σάρρα υπάκουσε στον Αβραάμ, αποκαλώντας αυτόν κύριο· από την οποία εσείς γίνατε παιδιά, οι οποίες αγαθοποιούσαν και δεν φοβόνταν κανέναν εκφοβισμό. 2.
7 Οι άνδρες, παρόμοια, συνοικείτε με τις γυναίκες σας με φρόνηση, αποδίδοντας τιμή στο γυναικείο γένος ως σε ασθενέστερο σκεύος, και ως σε συγκληρονόμους τής χάρης τής ζωής, για να μη εμποδίζονται οι προσευχές σας.
8 ΚΑΙ, τέλος, γίνεστε όλοι ομόφρονες, με συμπάθεια, φιλάδελφοι, εύσπλαχνοι, φιλόφρονες·
9 μη αποδίδοντας κακό αντί για κακού ή λοιδορία αντί λοιδορίας· αλλά, το αντίθετο, αποδίδοντας ευλογίες· μια που ξέρετε ότι σε τούτο προσκληθήκατε, για να κληρονομήσετε ευλογία·
10 «επειδή, όποιος θέλει να αγαπάει τη ζωή, και να δει αγαθές ημέρες, ας σταματήσει τη γλώσσα του από κακό, και τα χείλη του από το να μιλούν δόλο.
11 Ας ξεκλίνει από κακό, και ας πράξει αγαθό· ας ζητήσει ειρήνη, και ας την ακολουθήσει.
12 Επειδή, τα μάτια τού Κυρίου είναι επάνω στους δικαίους, και τα αυτιά του στη δέησή τους· το πρόσωπο, όμως, του Κυρίου είναι ενάντια σ’ αυτούς που πράττουν τα κακά».
13 Και ποιος θα σας κακοποιήσει, αν γίνετε μιμητές τού αγαθού;
14 Αλλά, αν και πάσχετε για τη δικαιοσύνη, είστε μακάριοι, «και τον φόβο τους μη φοβηθείτε ούτε να ταραχθείτε»,
15 αλλά «αγιάστε τον Κύριο τον Θεό» μέσα στις καρδιές σας· και να είστε πάντοτε έτοιμοι σε απολογία με πραότητα και φόβο, προς καθέναν που ζητάει από σας λόγο για την ελπίδα που είναι μέσα σας·
16 έχοντας αγαθή συνείδηση, ώστε, ενώ σας καταλαλούν ως κακοποιούς, να καταντροπιαστούν αυτοί που συκοφαντούν την καλή σας εν Χριστώ διαγωγή.
17 Καλύτερα, δηλαδή, να πάσχετε αγαθοποιώντας, αν έτσι είναι το θέλημα του Θεού, παρά κακοποιώντας.
18 Επειδή, και ο Χριστός έπαθε μια φορά για πάντα για τις αμαρτίες, ο δίκαιος για χάρη των αδίκων, για να μας φέρει στον Θεό, ο οποίος, ενώ μεν θανατώθηκε κατά τη σάρκα, ζωοποιήθηκε όμως διαμέσου τού Πνεύματος·
19 με το οποίο, αφού πορεύτηκε, κήρυξε και προς τα πνεύματα που ήσαν στη φυλακή,
20 τα οποία κάποτε απείθησαν, όταν η μακροθυμία τού Θεού, στις ημέρες τού Νώε, τους πρόσμενε, καθώς κατασκευαζόταν η κιβωτός, στην οποία διασώθηκαν από το νερό λίγες (δηλαδή, οκτώ) ψυχές·
21 αντίτυπο του οποίου σώζει σήμερα κι εμάς το βάπτισμα, (όχι η αποβολή τής ακαθαρσίας τής σάρκας, αλλά η μαρτυρία τής αγαθής συνείδησης προς τον Θεό), διαμέσου τής ανάστασης του Ιησού Χριστού.
22 Ο οποίος είναι στα δεξιά τού Θεού, καθώς πορεύτηκε στον ουρανό, και στον οποίο υποτάχθηκαν άγγελοι και εξουσίες και δυνάμεις.
Προς Τίτον 2 : 1 – 15
1 ΕΣΥ, όμως, να λες όσα αρμόζουν στην υγιαίνουσα διδασκαλία·
2 οι ηλικιωμένοι να είναι άγρυπνοι, σεμνοί, σώφρονες, να υγιαίνουν στην πίστη, στην αγάπη, στην υπομονή·
3 οι ηλικιωμένες το ίδιο, να έχουν ιεροπρεπή τρόπο, όχι κατάλαλες, όχι δουλωμένες σε πολλή οινοποσία, να είναι δασκάλες των καλών,
4 για να νουθετούν τις νέες, να είναι φίλανδρες, φιλότεκνες,
5 σώφρονες, αγνές, οικοφύλακες, αγαθές, να υπακούν πρόθυμα στους άνδρες τους, για να μη δυσφημείται ο λόγος τού Θεού.
6 Το ίδιο και τους νεότερους να τους νουθετείς να σωφρονούν·
7 παρέχοντας τον εαυτό σου τύπο των καλών έργων σε όλα, φυλάττοντας στη διδασκαλία αδιαφθορία, σεμνότητα,
8 λόγον υγιή και ακατάκριτο· για να ντραπεί ο ενάντιος, μη έχοντας να λέει για σας τίποτε το κακό·
9 τους δούλους να τους νουθετείς να υποτάσσονται στους δικούς τους κυρίους, να τους ευαρεστούν σε όλα, να μη αντιμιλούν·
10 να μη οικειοποιούνται τα ξένα πράγματα, αλλά να δείχνουν κάθε αγαθή πίστη· για να στολίζουν σε όλα τη διδασκαλία τού Σωτήρα μας Θεού.
11 Επειδή, φανερώθηκε η σωτήρια χάρη τού Θεού προς όλους τούς ανθρώπους,
12 η οποία μάς διδάσκει να αρνηθούμε την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες, και να ζήσουμε με σωφροσύνη και με δικαιοσύνη και με ευσέβεια στον παρόντα αιώνα,
13 προσμένοντας τη μακάρια ελπίδα, και την επιφάνεια της δόξας τού μεγάλου Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού·
14 ο οποίος έδωσε τον εαυτό του για χάρη μας, για να μας λυτρώσει από κάθε ανομία, και να μας καθαρίσει για τον εαυτό του λαόν εκλεκτό, ζηλωτήν καλών έργων.
15 Αυτά να λες, και να προτρέπεις, και να ελέγχεις με κάθε εξουσία· ας μη σε περιφρονεί κανένας.
Leave a Reply