Αυτά είναι τα εδάφια της Βίβλου για τα οποία μιλάνε συμβουλή
Παροιμίαι 16 : 1 – 33
1 Οι προπαρασκευές τής καρδιάς είναι του ανθρώπου· από τον Κύριο, όμως, είναι η απόκριση της γλώσσας.
2 Όλοι οι δρόμοι τού ανθρώπου φαίνονται στα μάτια του σωστοί· όμως, ο Κύριος σταθμίζει τα πνεύματα.
3 Αφιέρωνε τα έργα σου στον Κύριο, και οι βουλές σου θα στερεωθούν.
4 Ο Κύριος τα έκανε όλα για τον εαυτό του, ακόμα και τον ασεβή για την κακή ημέρα.
5 Κάθε υπερήφανος στην καρδιά είναι βδέλυγμα στον Κύριο· και χέρι με χέρι αν ενώνεται, δεν θα μένει ατιμώρητο.
6 Με χάρη και αλήθεια καθαρίζεται η ανομία· και με τον φόβο τού Κυρίου οι άνθρωποι ξεκλίνουν από το κακό.
7 Όταν ο Κύριος αρέσκεται στους δρόμους τού ανθρώπου, και τους εχθρούς του ειρηνεύει μαζί του.
8 Καλύτερο το λίγο με δικαιοσύνη, παρά μεγάλα εισοδήματα με αδικία.
9 Η καρδιά τού ανθρώπου σχεδιάζει τον δρόμο του· όμως, ο Κύριος κατευθύνει τα βήματά του.
10 Στα χείλη τού βασιλιά υπάρχει χρησμός· το στόμα του δεν σφάλλει στην κρίση.
11 Η δίκαιη στάθμη και η πλάστιγγα είναι του Κυρίου· όλα τα ζύγια στο σακί είναι δικό του έργο.
12 Στους βασιλιάδες είναι βδέλυγμα να πράττουν ανομία· επειδή, ο θρόνος στερεώνεται με τη δικαιοσύνη.
13 Τα δίκαια χείλη είναι ευπρόσδεκτα στους βασιλιάδες, και αγαπούν εκείνον που μιλάει σωστά.
14 Ο θυμός τού βασιλιά είναι αγγελιαφόρος θανάτου· όμως, ο σοφός άνθρωπος τον καταπραϋνει.
15 Στο φως τού προσώπου τού βασιλιά είναι ζωή· και η εύνοιά του είναι σαν σύννεφο όψιμης βροχής.
16 Πόσο καλύτερη είναι η απόκτηση της σοφίας, παρά το χρυσάφι! Και προτιμότερη η απόκτηση της σύνεσης, παρά το ασήμι!
17 Ο δρόμος των ευθέων είναι να ξεκλίνουν από κακό· όποιος φυλάττει τον δρόμο του, διατηρεί την ψυχή του.
18 Η υπερηφάνεια προηγείται τού ολέθρου, και η υψηλοφροσύνη τού πνεύματος προηγείται της πτώσης.
19 Καλύτερο να είναι κάποιος ταπεινόφρονας μαζί με τους ταπεινούς, παρά να μοιράζει λάφυρα μαζί με τους υπερήφανους.
20 Ο συνετός στα πράγματα, θα βρει καλό· κι αυτός που ελπίζει στον Κύριο, είναι μακάριος.
21 Ο σοφός στην καρδιά θα ονομάζεται φρόνιμος· και η γλυκύτητα των χειλέων προσθέτει μάθηση.
22 Η σύνεση είναι πηγή ζωής σ’ αυτόν που την έχει· ενώ η παιδεία των αφρόνων είναι μωρία.
23 Η καρδιά τού σοφού συνετίζει το στόμα του, και προσθέτει μάθηση στα χείλη του.
24 Κηρήθρα από μέλι είναι τα ευάρεστα λόγια· γλυκύτητα στην ψυχή, και γιατρειά στα κόκαλα.
25 Υπάρχει δρόμος, που φαίνεται στον άνθρωπο σωστός, αλλά τα τέλη του είναι δρόμοι θανάτου.
26 Ο εργαζόμενος εργάζεται για τον εαυτό του· επειδή, τον εξαναγκάζει το στόμα του.
27 Ο αχρείος άνθρωπος σκάβει κακό· και στα χείλη του είναι σαν φωτιά που καίει.
28 Ο διεστραμμένος άνθρωπος σπέρνει ολόγυρα φιλονικίες· και ο ψιθυριστής διαχωρίζει τους στενότερους φίλους.
29 Ο βίαιος άνθρωπος αποπλανάει τον πλησίον του, και τον φέρνει σε όχι καλό δρόμο.
30 Αυτός που κλείνει τα μάτια του, μηχανεύεται διεστραμμένα· αυτός που δαγκώνει τα χείλη του, εκτελεί το κακό.
31 Η πολιά είναι στεφάνι δόξας, όταν βρίσκεται στον δρόμο τής δικαιοσύνης.
32 Καλύτερος ο μακρόθυμος παρά ο δυνατός· κι αυτός που εξουσιάζει το πνεύμα του, παρά αυτός που εκπορθεί μια πόλη.
33 Ο κλήρος ρίχνεται στην κάλπη· όλη η κρίση του, όμως, είναι από τον Κύριο.
Βασιλειών Γ’ 12 : 6 – 19
6 Και ο βασιλιάς Ροβοάμ συμβουλεύτηκε τους πρεσβύτερους, που παραστέκονταν μπροστά στον Σολομώντα, τον πατέρα του, ενώ ακόμα ζούσε, λέγοντας: Τι με συμβουλεύετε εσείς να απαντήσω σε τούτο τον λαό;
7 Και του μίλησαν, λέγοντας: Αν γίνεις σήμερα δούλος σε τούτο τον λαό, και τους δουλέψεις, και τους απαντήσεις, και τους μιλήσεις λόγια αγαθά, τότε θα είναι για πάντα δούλοι σου.
8 Όμως, απέρριψε τη συμβουλή των πρεσβυτέρων, που του έδωσαν, και συμβουλεύτηκε τους νέους, που συναναστράφηκαν μαζί του, οι οποίοι παραστέκονταν μπροστά του.
9 Και τους είπε: Τι με συμβουλεύετε εσείς να απαντήσουμε σε τούτο τον λαό, που μίλησε σε μένα, λέγοντας: Ελάφρυνε τον ζυγό, που ο πατέρας σου επέβαλε επάνω μας;
10 Και οι νέοι, που συναναστράφηκαν μαζί του, του μίλησαν, λέγοντας: Έτσι θα μιλήσεις σε τούτο τον λαό, που σου μίλησε, λέγοντας: Ο πατέρας σου βάρυνε τον ζυγό μας, αλλά εσύ ελάφρυνέ τον σε μας· έτσι θα τους μιλήσεις: Το μικρό μου δάχτυλο θα είναι παχύτερο α
11 τώρα, λοιπόν, ο μεν πατέρας μου σας επιφόρτισε με βαρύ ζυγό, εγώ όμως θα κάνω τον ζυγό σας βαρύτερον· ο πατέρας μου σας παίδευσε με μαστίγια, εγώ θα σας παιδεύσω με σκορπιούς.
12 Και ο Ιεροβοάμ και ολόκληρος ο λαός ήρθε στον Ροβοάμ την τρίτη ημέρα, όπως είχε μιλήσει ο βασιλιάς, λέγοντας: Επανέλθετε σε μένα την τρίτη ημέρα.
13 Και ο βασιλιάς απάντησε στον λαό σκληρά, και εγκατέλειψε τη συμβουλή των πρεσβυτέρων, που του είχαν δώσει·
14 και τους μίλησε σύμφωνα με τη συμβουλή των νέων, λέγοντας: Ο πατέρας μου βάρυνε τον ζυγό σας, αλλ’ εγώ θα κάνω τον ζυγό σας βαρύτερον· ο πατέρας μου σας παίδευσε με μαστίγια, αλλ’ εγώ θα σας παιδεύσω με σκορπιούς.
15 Και ο βασιλιάς δεν εισάκουσε τον λαό· επειδή, το πράγμα έγινε από τον Κύριο, για να εκτελέσει τον λόγο του, που ο Κύριος είχε μιλήσει στον Ιεροβοάμ, τον γιο τού Ναβάτ, διαμέσου τού Αχιά τού Σηλωνίτη.
16 Και βλέποντας ολόκληρος ο λαός ότι ο βασιλιάς δεν τους εισάκουσε, ο λαός απάντησε στον βασιλιά, λέγοντας: Ποιο μέρος έχουμε εμείς με τον Δαβίδ; Καμιά κληρονομιά δεν έχουμε με τον γιο τού Ιεσσαί· στις σκηνές σου, Ισραήλ· τώρα, Δαβίδ, πρόβλεψε για τον οίκο
17 Και για τους γιους Ισραήλ, εκείνους που κατοικούσαν στις πόλεις του Ιούδα, ο Ροβοάμ βασίλευσε επάνω τους.
18 Και ο βασιλιάς Ροβοάμ έστειλε τον Αδωράμ, που ήταν για τους φόρους· και ολόκληρος ο Ισραήλ τον λιθοβόλησε με πέτρες, και πέθανε. Γι’ αυτό, ο βασιλιάς Ροβοάμ βιάστηκε να ανέβει στην άμαξα, για να φύγει στην Ιερουσαλήμ.
19 Έτσι αποστάτησε ο Ισραήλ από την οικογένεια του Δαβίδ μέχρι τη σημερινή ημέρα.
Προς Ρωμαίους 14 : 1
1 ΕΚΕΙΝΟΝ δε που ασθενεί στην πίστη, να τον δέχεστε, όχι σε διακρίσεις συλλογισμών.
Leave a Reply